door Luther Zevenbergen
Soms denk je als recensent dat je alles wel gehoord hebt, zoveel goede en slechte voorbeelden van wereldmuziek passeren de revue. Toch komt er van tijd tot tijd weer een cd voorbij die de deur open gooit naar een onbekende wereld. “Zumurrude” van het Gentse trio Tri a Tolia is zo’n cd. Zangeres Melike Tarhan werkt in deze groep samen met de qanun-speler Osama Abdulrasol (respectievelijk van Turkse en Iraakse afkomst) en cellist Lode Vercampt.
De brug die hier tussen de Turkse, Arabische en westerse muziekcultuur wordt geslagen is adembenemend. Meestal wordt er bij dergelijke crossoverprojecten een hele galerij aan instrumenten en muzikanten ingezet, die allemaal hun plekje in het totaalgeluid opeisen. Tri a Tolia kiest een totaal andere benadering, waarbij met weinig middelen en een transparante instrumentatie niet getracht wordt om nadrukkelijk de verschillen in muzikale opvatting uit te venten. Zowel de zang-als melodielijnen worden klein gehouden. De qanun creëert een basis, legt akkoorden neer, omspeelt de zang of vult de gaten. De cello wisselt pizzicato-achtige bassen met fraaie melodieën. Dit geeft zangeres Melike alle ruimte, en toch blijft ze over het algemeen vrij ingehouden zingen, waardoor de melancholie van de liederen nergens pathetisch wordt.
Zumurrude is een prachtige cd die niet speciaal fans van Turkse muziek zal kunnen boeien, maar iedere muziekliefhebber waarvoor kippenvel het belangrijkste ingrediënt van goede muziek is. Enig kritiekpunt is toch de productie. Het overdadige gebruik van galm gaat helaas wel ten koste van de klankkleur en de gedefinieerdheid van het geluid, waaronder vooral de cello lijdt.