Artiste belgo-turc née en 1978, Melike Tarhan a déjà derrière-elle de nombreux projets musicaux. Expériences où elle a su combiner les courants musicaux occidentaux et orientaux, grâce à sa soif de faire découvrir la musique et le chant turc à travers un savant-mélange sonore entre l’Orient et l’Occident. Ayant participé à des projets comme Macar ou Tri A Tolia, plusieurs albums ont donc déjà été produit entre 2004 et 2014. Pour ce faire, l’artiste a eu l’aide du label belge spécialisé dans les musiques du monde Home Records. C’est à nouveau ce même label qui produit ici le premier album chanté en anglais par l’artiste, proposant manifestement une sorte d’ethno-pop-roots. Accompagnée par Bruno De Groote (guitare, sitar), Frederik Van Den Bergh (batterie) et Matthias Debusschere (basse), on retrouve plusieurs invités prenant en charge les chœurs et le jeu d’instruments traditionnels comme le doudouk (duduk, instrument arménien proche du hautbois) et l’oud (le barbat, instrument à cordes originaire d’Iran).
Présenté comme une suite de ballades, l’opus « Juicy Little Bramble » s’ouvre effectivement sur quelque chose de posé où, l’on découvre une belle voix féminine aux accents orientaux. Offrant à la fois un côté pop-rock et un côté plus oriental, l’artiste mélange intelligemment deux cultures en saupoudrant un fond sonore rock, de lignes produites par des instruments traditionnels. Parfois des passages plus mystérieux introduisent des complaintes orientales, avant le retour d’un pop-rock plus traditionnel. Un petit côté folk apparaît aussi à certains moments, avec des relents de musique manouche.
Intégrant au sein d’une même composition des sonorités typiquement orientales et une base rock, Melike Tarhan propose donc un album léger, destiné à un grand public. Original dans sa démarche, la construction de cet opus pourrait intéresser certains de nos membres.
Melike Tarhan speelt zondag middagconcert in de Handelsbeurs op Kouter
Vandaag om 17:24 door Rudy Tollenaere
Gent – Wie plannen heeft om zondagvoormiddag naar de bloemenmarkt op de Kouter te gaan heeft de kans om die uitstap ook een muzikaal verlengstuk te geven. Zondag 15 februari concerteert de Gents-Turkse Melike Tarhan in de Handelsbeurs. Ze doet dat van 11 tot 12 uur, onder meer samen met saxofonist John Snauwaert. Het project Inn of Love, dat Melike zondag 15 februari brengt, is ontstaan nadat Melike een concert van de jazzsaxofonist bijwoonde. Tijdens dat concert bracht Snauwaert met zijn groep Turkse traditionals, maar gaf die een jazzy accent mee. Melike Tarhan zelf was ook al jaren muzikaal actief: haar interesse voor Turkse volksmuziek vulde ze aan met experimentele en klassieke zang, en ook zijzelf was geboeid door de mix van de muziek uit haar thuisland en de westerse muziek. Snauwaert en Tarhan raakten in contact met elkaar en samen met gitarist Hendrik Braeckman en percussionist François Taillefer, hebben ze nu het project ‘Inn of Love’.
Melike Tarhan is lang niet aan haar proefstuk toe. ze was lid van Olla Vogala, werkte met het Muziek Lod van Dirk van der Harst, en ze werkte ook al met Dirk Brossé.
Melike: ‘Ik ben geboren en getogen in Gent. Mijn ouders komen uit Turkije, centraal Anatolië. Die roots hebben in mijn muziek steeds een grote rol gespeeld. Muziek is mijn grote passie en dat besef ik elke dag meer en meer. Het vraagt veel opofferingen, maar ik merk dat ik dat met veel liefde en plezier doe. Ik heb eigenlijk Germaanse Talen (Engels-Duits) gestudeerd en ik geef al jaren Nederlands aan Anderstalige volwassenen. Dat doe ik dus naast mijn muziekcarrière. Met Nic Balthazar heb ik mee het muzikale deel gecreëerd van zijn nieuwste voorstelling ‘Neeland’, het pakkende verhaal van een asielzoeker… het publiek dat ik in mijn klas heb dus. We zijn op dit moment volop aan het touren met Neeland. Daarnaast ben ik ook bijna afgestudeerd als psychotherapeute, een beroep dat ik wellicht niet meteen zal kunnen uitoefenen omdat de muziek nu al mijn aandacht vraagt, maar in een later stadium hopelijk wel. Een andere grote passie van mij is tekenen. Ik geraak er bijna niet toe wegens tijdsgebrek, maar eens ik aan een tekening begin ben ik niet te stoppen…’
Het viertal brengt zowel Turkse traditionals, maar ook nieuwe composities van zowel Melike zelf, John Snauwaert en Hendrik Braeckman. Er wordt zowel in het Turks als het Engels gezongen.
MELIKE met John SNAUWAERT, Hendrik BRAECKMAN en François TAILLEFER en ‘INN OF LOVE’ in de Handelsbeurs in Gent op 15 februari (11;00) en Arscene in Hansbeke op zaterdag 7 maart.
Na de concerten in Warschau en Krakau van januari komen Melike en haar kompanen weer afgezakt naar thuisbasis Gent. Op korte termijn krijgt u twee kansen om deze confrontatie van ‘Turks’ en ‘jazz’ te beleven: een matinee in de Gentse Handelsbeurs op zondag 15 februari en een avondconcert in Arscene te Hansbeke op zaterdag 7 maart. We zijn tegenwoordig de kruisbestuivingen gewend geraakt, maar dit is toch wel een buitenbeentje, zoals de bijbehorende cd ‘Inn Of Love’ laat horen. We hebben een blauw vermoeden dat de vier hoofdrolspelers een belletje doen rinkelen, maar toch deze introductie.
Melike Tarhan kreeg Turkse klassieke muziek met de paplepel binnen, maar volgde ook klassieke zang. Ze raakte gefascineerd door Turkse volksmuziek, die ze tot in Berlijn ging bestuderen. Ze volgde experimentele zang bij de bekende Claudia Herr en ze studeerde er gelijktijdig Germanistiek aan de Humboldt-Universiteit. Terug in Gent behaalde ze het diploma licentiate in de Germaanse Talen aan de Universiteit van Gent en volgde ze lessen klassieke zang bij Mireille Capelle. Ze legde sindsdien een boeiend parcours af waarin ze het experiment niet schuwde: zo was ze lid van Olla Vogala, werkte ze met Het Muziek LOD (Dick van der Harst), had ze haar eigen formatie Melike, was ze de stem van trio Tri A Tolia (met Osama Abdulrasol en Lode Vercampt) en bij Dirk Brossé, zong ze bij Ex Oriente Lux (Bruno De Groote), presenteerde ze op Klara… en dat is nog maar een kleine selectie.
Daartussenin weet Melike regelmatig te verrassen. We herinneren ons een fraai concert in De Vieze Gasten met de in Parijs wonende Amerikaanse singer-songwriter Gabriela Arnon, in oktober 2013, naar aanleiding van haar door HT Roberts geproduceerde cd ‘Pyramid Lake’, optreden waarin Melike haar aandeel had en de aanwezigen in vervoering bracht met schitterende oriëntale liederen, naar we geloven, eigen composities. Geen wonder dat ze een nieuwe uitdaging aanging, toen die zich aandiende: de confrontatie van haar culturele leefwereld met jazz. Toeval kan je natuurlijk altijd ook uitlokken… Ze was aanwezig op een concert van jazzsaxofonist John Snauwaert en band, die Turkse traditionals met een melodische vrijheid leunend tegen jazz brachten, een invalshoek die trouwens school maakt: het eveneens Gentse Nathan Daems’ Karsilama Quintet zit op een gelijkaardige koers.
Melike voegde niet alleen een stem toe aan het recept, ze bracht ook haar persoonlijkheid in en haar passie voor de Turkse muziek in. Het resultaat was ‘Inn Of Love’, een nieuwe parel aan de al rijke kroon.TopmuzikantenJohn Snauwaert (sax), Hendrik Braeckman (gitaar), en Francois Taillefer (percussie) zijn de ideale reisgezellen in deze ontdekkingsreis doorheen Turkse wiegeliederen, mystieke Sufi verzen (Yunus Emre, Eşrefoğlu Abdullah Rûmî), vroeg 20ste-eeuwse gezangen van Halis Erenoglu en Kenan Rifai Büyükaksoy, composities van groepsleden (waarbij een drietal teksten van Melike) plus een merkwaardige herwerking en hertaling ‘Black Narcissus’ (‘Hayal Gibi’) van jazzcoryfee Joe Henderson, die aantoont dat er ook in die richting grote mogelijkheden bestaan voor dit kwartet.
Wie Melike, John, Hendrik en François al aan het werk zag, kan niet anders dan besluiten dat deze combinatie live vonken moet geven, de vonken van de liefde die Melike zelf de rode draad noemt doorheen het hele project…
Antoine Légat (met dank aan de Handelsbeurs, Arscene en Folkcorner Den Appel)
Praktische info: -Melike in de Foyer van de Handelsbeurs op de Kouter te Gent in de reeks Foyer Matinee op zondag 15 februari 2015 tussen 11 en 12 uur (www.handelsbeurs.be)
-Melike in Arscene, Reibroekstraat te Hansbeke op zaterdag 7 maart; deuren om 19.19, concert om 20.20 (www.arscene.be)
Hazırlayan: Kadri Karahan8 Aralık 20140534 defa görüntülendi
Üçüncü albümünüz “İnn Of Love” yaşadığınız Belçika’da yayınlandı ve çok yakında ülkemizde de dinleyicileri ile buluşacak. Öncesi sizi tanıyalım ve daha sonrası albümleri konuşalım istiyorum. Müzikle ilk nasıl tanıştınız, nasıl bir eğitim süreci yaşadınız ve ilk sahnelerle nasıl buluştunuz?
1978 yılında Belçika’nın Gent şehrinde doğdum. Babam Emirdağ’dan, annem Afyon Bayat’tan; 60’li yıllarda Belçika’ya göç etmişler. Ağabeyim, ablam ve ben Gent’te doğduk. Babamın müzikle ilgilenen ve şair olan dayıları, kuzenleri (Halis Erenoğlu, Metin Akın) var. Onlar vesilesi ile sanatla buluşuyorum.
12 yaşımda bir koro çalışmasına katıldım ve bu koroyla birlikte konserler verdik. Korodaki müzisyenlerle üniversite eğitimi aldığım yıllarda (Gent’te ve Berlin’de İngiliz – Alman dili ve edebiyatı okudum) hafta sonları türkü barlarda söylerdik; ilk yolculuğum böyle başladı.
Tri a Tolia ekibi ile “Zumurrude” ve “Macar” albümlerinde kendi söz ve bestelerinize, anonim türküleri de dahil edip yorumladınız, batılı enstrümanların yanında bağlama gibi yerel sazımız da yer aldı ve siz iki ayrı sentezi harmanladınız. Özellikle türküler sizi için ne ifade ediyor, türküler üzerine getirdiğiniz düzenlemeler nasıl bir hassasiyet getiriyor?
Evde annem sürekli şarkılar, türküler dinlerdi, biz de tabi uzak kalmazdık.
İki kültürün çocuğu olduğum için herhalde bunu müziğimde de ifade etmek istedim. Elbette bu kolay bir şey değildi, farklı iki kültür arasında kendimi, müziğimi bulmam, tamamlamam. Ama sonunda başarmak da ayrı bir güzellik oldu adıma.
Bu iki albüm ile nasıl bir süreç yaşandı adınıza, özellikle yabancı dinleyicilerin albümlere yaklaşımını merak ediyorum. Özellikle türkülerimiz nasıl sevildi, nasıl dinlendi, nasıl bir ilgi gördü sizin yorumunuzla?
Bizim dinleyicilerimizin yüzde 95’i yabancı. Bu da müziğimizin bir karışım olmasından dolayı herhalde. İnsanlar az da olsa kendi bildiklerini görmek, duymak istiyorlar bir şeye ilgi duyabilmek için. Avrupa’daki Türkler göçle ilgili geçmişlerinden dolayı farklı bir şekilde dahil olarak kültürün içinde yer alıyor. Buradaki konserler ya da etkinlikler büyüklerimizin ilgisini çekmiyor. Onlar zamanında sadece çalışmaya gelmiş çünkü, kültürü ile pek içli dışlı olma şansını bulamamışlar, haliyle de çocuklarına gördüklerini öğretmişler. Burada Türklerin konseri hele hele biraz caz ve klasik içeriyorsa maalesef pek ilgilerini çekmiyor. Sadece Türkiye’den sanatçı geldiği zaman konserler ilgi görüyor.
Yeni albümünüz çok yakın bir tarihte yayınlandı ki önceki çizgiyi burada da bozmadınız diyebilir miyiz tam olarak. “İnn Of Love” için nasıl hazırlanıldı, repertuar nasıl seçildi, kimlerle çalıştınız, o bizlerle buluşmasından önceki heyecanınız nasıldı?
Evet ayni çizgide devam ediyoruz, biraz daha caz oldu. Üç yıl önce John Snauwaert’i bir konserde gördüm, saksafon çalıyordu. Türküleri caz yorumlamışlar. Enstrümantal olduğu için de ayrı hoşuma gitti. Konserden sonra yanına gittim, ben şarkıcıyım ve böyle bir projeye şarkıcı ararsanız beni arayabilirsiniz dedim. Seni tanıyorum zaten dedi ve hemen bir gün sonra aradı, oturduk konuştuk. Hendrik Braeckman’ın (gitar) ve Kanadalı Francois Taillefer’in (perküsyon) dahil olması ile projemiz oluştu. Müzisyenlerin diğer çalışmaları da devam ettiği için çok acele etmedik ve yavaş yavaş tamamladık.
Ve albümün lansman konserini yine Belçika’da gerçekleştirdiniz ve öğrendiğimiz kadarı ile büyük bir ilgi de olmuş o gece, nasıl bir renkte geçti konser? Beraberinde birçok festivalde de sahne almışsınız. Konserler ile sahnede olmak, dinleyiciler ile bu birebir buluşma halleri neler katıyor, yaşatıyor size?
Çok güzel geçti tanıtım gecemiz. “Inn of Love’” yani sevginin evi, kervansarayı anlamını taşıyor, bu sebepten sahne yönetmenimiz Vital Schraenen kırmızı tonların önde olduğu çok güzel bir ışıklandırma hazırladı.
Konserlerde tamamen müziğe kapılmak da dinleyicileri alıp uzaklara götürebilmek de çok güzel bir duygu. İnsan sevdiği isi yapınca mutlu oluyor hakikaten.
Albüm önümüzdeki günlerde ülkemizde de yayınlanacak ve bu süreç içinde konserler de gerçekleştirmek gibi bir düşünceniz var mı? Ülkemizden sizi takip eden dinleyicileriniz ile kuşkusuz sosyal medya aracılığı ile görüşebiliyorsunuz, hakkınızda yazılanlara ulaşabiliyorsunuz? Nasıl bir dostluk var aranızda, neler paylaşıyorsunuz?
İlk kez Türkiye’de de çıkması için çok çaba gösterdim, göstermeye devam ediyorum. Bundan önceki albümlerde bunu düşünemedik ve şimdi üzülüyorum onlar için. Türkiye’den sorular geliyordu bazen, albümü nerde alabiliriz filan diye, maalesef bir yanıt veremiyordum.
Albüm henüz çok yeni, Türkiye’de de adımlar atsın istiyorum, orada çok geniş bir dinleyici çevrem yok ama olacaktır umuyorum. İnşallah her şey güzel gider, önümüzdeki günlerde netleşir netleşmez sizlerle de paylaşırım detaylarını.
Yurt dışında yaşayan çok önemli müzisyenlerimiz var ki siz de onlardan birisiniz. Orada yaşayan ve çalışmalarını orada devam ettiren biri olarak ülkemizdeki müzik akışını takip edebiliyor musunuz, kimleri özellikle dinlemeyi seviyorsunuz, bir gün için çalışmak istediğiniz bir müzisyen var mı?
Teşekkür ederim bu güzel sözler için.
Çok fazla takip edemiyorum ama çalışmak istediğim çok müzisyen var. İncesaz, Erkan Oğur, Orhan Gencebay, Sezen Aksu ilk aklıma gelenler.
Ve son olarak müziğin dışında hayatınızın diğer renkleri nelerdir?
Yedi yaşında bir kızım var, o benim için çok önemli. Resim çizmeyi çok seviyorum ama zamanım olmuyor yeterince, 12 yıldır müzik kariyerimin yanında öğretmenlik de yaptım, çünkü Belçika’da sadece müzikten yasamak zor, hele Türkçe söylüyorsanız daha da zor…
Son 4 yıldır her şeyin yanında bir de Psikoterapi okudum ki son senemdeyim, bu da beni çok ilgilendiriyor. Müzisyen olmasaydım psikoterapist olarak yola devam etmek isterdim.
Le quartet Melike joue des morceaux traditionnels turcs ainsi que des compositions personnelles. Ce projet est né suite à une rencontre fortuite entre Melike Tarhan, chanteuse flamande aux racines turques, et John Snauwaert, saxophoniste qui jouait avec son groupe des morceaux traditionnels turcs réarrangés. Un fil d’amour traverse cette musique tissée d’influences occidentales modernes et ethniques. Parfois, le fil traverse, tout droit et sans complications, la poésie simple du quotidien. Parfois il se tortille à travers la douleur douce d’un amour jamais regagné. Parfois, il monte en spirale : les chansons mystiques soufi expriment l’amour pour l’univers, l’amour de l’âme qui cherche à s’unifier à l’espace culturel. La voix et les instruments survolent le vide comme l’amour illimité qui franchit les distances en un seul battement de cœur. Le CD Inn of Love du quartet Melike, publié par Homerecords (www.homerecords. be) suggère l’infini, l’amour sous sa forme la plus pure qui unit les individus entre eux, tout comme il unit l’individu à l’univers.
‘Inn Of Love’ sprouted from the meeting of Melike Tarhan, a Belgian singer of Turkish origin and jazz saxophonist John Snauwaert, who in the past had also already experimented with Turkish music. It’s also this musical mix of cultures you’ll hear on this album. On ‘Inn Of Love’ apart from her own lyrics, Melike also performs poems by Turkish poets like Yunus Emre, Eşrefoğlu Abdullah Rûmî and Kenan Rifaî, and the track list also contains a few Turkish traditionals. Partly because of the instrumentation used (tanbur, kemençe, ney, oud, bağlama, kanun…), Turkish music can sound overly melancholic to Western ears, but the arrangements of Snauwaert, Hendrik Braeckman (guitar) and François Taillefer (percussion) give the music on ‘Inn Of Love’ a jazzy undertone. If, like yours truly, you’re not fluent in Turkish, a lot of the poetry in Melike’s lyrics is lost, but to make up for that fact, the liner notes of the album include a short summary of each song in English. Sensitive ode to love for poetic souls.
Inn Of Love ontstond uit de ontmoeting van Melike Tarhan, een Belgisch zangeres van Turkse afkomst en jazzsaxofonist John Snauwaert, die in het verleden zelf ook met Turkse muziek experimenteerde, en het is ook die muzikale mix van culturen die je hoort op dit album. Op Inn Of Love brengt Melike eigen teksten, maar vertolkt ze ook enkele gedichten van Turkse dichters als Yunus Emre, Eşrefoğlu Abdullah Rûmî of Kenan Rifaî en staan in de tracklist ook nog enkele Turkse traditionals. Mede door het gebruikte instrumentarium (tanbur, ney, kemençe, oud, ba%u011Flama, kanun…) heeft Turkse muziek voor westerse oren al snel de nijging om te melancholisch te klinken, maar de arrangementen van Snauwaert, Hendrik Braeckman (gitaar) en Françios Taillefer (percussie) geven het geheel een jazzy ondertoon. Als u net als ondergetekende het Turks niet machtig bent gaat natuurlijk een groot deel van de poëzie in de teksten van Melike verloren, maar om dat toch enigszins goed te maken werden in de liner notes van het album voor elk nummer een korte samenvatting in het Engels opgenomen. Gevoelige ode aan de liefde voor poëtische zielen.
geschreven door tim op 10 November 2014 in de rubriek Plaatjes
La musique turque rafraîchie par un vent d’improvisation jazz et même free jazz… Le quartet Melike s’empare de mélodies et rythmes traditionnels turcs et les modernise, de la même manière qu’aujourd’hui en Orient des designers s’emparent de techniques anciennes comme la marqueterie de bois ou le cuivre martelé, pour créer des objets design aux lignes contemporaines.
Nous avons été tout à fait séduite par ce pari, qui respecte le rôle central traditionnel du chant et de la voix – ici celle de Melike Tarhan, «Belge aux origines turques» comme elle se présente elle-même, les instruments formant un écrin musical où la voix peut s’épanouir – car les paroles sont importantes dans le chant oriental.
Le premier morceau donne le ton de l’album : l’envolée très libre d’un sax, sur un rythme de percussions qui pourrait animer une danse du ventre ! Et à côté d’airs traditionnels revus et réarrangés, l’album compte, pour moitié, des compositions originales, notamment du saxophoniste John Snauwaert et du guitariste Hendrik Braeckman – pulsées avec finesse et légèreté par le percussionniste François Taillefer.
Au total un album très réussi, où les paroles de chansons, qu’elles soient traditionnelles ou écrites par Melike, nous parlent, aujourd’hui comme hier, d’amoureux devisant sous un abricotier ou de belles au teint de lait, et se marient parfaitement avec les volutes libres des mélodies jazzy créées par le saxo et la guitare… L’album a déjà retenu l’attention des critiques belges, et ses échos devraient se faire entendre… jusqu’à Istanbul !
Inn of Love is de tweede cd die zangeres Melike Tarhan maakte onder haar eigen naam. Verder was ze te horen op het indrukwekkende album Zumurrude van de groep Tri a Tolia. Samen met gitarist Hendrik Braeckman, saxofonist John Snauwaert en percussionist François Taillefer neemt ze hier een aantal traditionele Turkse liederen onder handen, alsmede enkele composities van Snauwaert en Braeckman, waarvoor Tarhan de teksten leverde. De toon is meer westers getint dan bij Tri a Tolia en dat komt niet alleen voor rekening van de drie instrumentalisten. Ook Melike zelf begeeft zich frank en vrij in het muzikale buitengebied. Buitengewoon fraai pakt dat uit in Black Narcissus van jazzsaxofonist Joe Henderson, dat ze van een Turkse liedtekst voorzag. Meteen daarop volgt de titelsong van de cd, waarin lyrische jazz en Turkse traditie elkaar liefdevol omhelzen, eerst behoedzaam en teder, later uitbundig en extatisch. Stralend middelpunt van de plaat is telkens weer de gloedvolle stem van Melike, die in alle registers en tonaliteiten de oren streelt. (Ton Maas)
