Melike Tarhan

Photo: Mehmet Kandemir
Photo: Mehmet Kandemir

MELIKE TARHAN

De Turks-Vlaamse zangeres, songwriter, Germaniste en psychotherapeute Melike Tarhan richtte in 2002, samen met Osama Abdulrasol het muziekensemble Melike op (met Lode Vercampt, Azzedine Jazouli, Wouter Vandenabeele, Bekir Gürbüz, Emre Gültekin, Henk de Laat, Stefaan Smagghe) waarmee ze nationaal en internationaal veel getourd heeft. Ze brachten het album Macar uit in 2004 (Long Distance, Harmonia Mundi) met herwerkte Turkse traditionals en eigen werk, een debuutalbum dat (inter)nationaal zeer goed onthaald werd. Dit was het begin van een reeks muzikale omzwervingen waarbij de Turkse in combinatie met Westerse muziek telkens in een ander kader werden geplaatst. Zo ontstond verder ook het trio Tri a Tolia, waar ze eigen composities bracht samen met Osama Abdulrasol en Lode Vercampt (album Zumurrude, 2008 Homerecords).

In 2014 bracht het ensemble Melike het album Inn of Love uit, waarbij bewerkingen van Turkse traditionals uit Centraal Anatolië en eigen werk centraal stonden. Deze CD kwam eveneens uit bij Homerecords (met  Hendrik Braeckman, John Snauwaert en François Taillefer). In Turkije volgde een versie met 5 extra bonustracks bij het gerenommeerde label KALAN Müzik in februari 2015.

Met Tarhan met Bruno De Groote, Frederik Van Den Berghe, Matthias Debusschere (CD 2016 Juicy Little Bramble, Homerecords.be) ging ze dan een ander facet verkennen van de mogelijke kruisbestuivingen tussen Oost en West: deze groep bracht eigen Engelstalige nummers in een ethno-pop bezetting, die ze schreef samen met gitarist Bruno De Groote en auteur Petra Doom.

Intussen verdiepte ze zich ook weer in de traditionals en creëerde ze de voorstelling Barabar (2018), waarin ze traditionele muziekstukken herwerkte en aan elkaar reeg. Enerzijds een terugkeer naar de eenvoud van de traditie. Anderzijds maakte ze ze toch van haarzelf, omdat traditionals daarom vragen. Ze krijgen vooral leven doordat nieuwe uitvoerders hen blijven zich eigen maken, actualiseren.

Melike trad verder ook op als soliste met Antwerp Symphony Orchestra (COMcerts 2005 – project van Dirk Brossé met o.a. Ozark Henry, Laïs, Claron McFadden, …), en ze zong op de cd DO’UN (2017) van Mireille Capelle met het HERMESensemble, in Olla Vogala (Siyanbonga toernee), in La Caccia (met Philippe Malfeyt), Ex Tempore (Cantigas 2002 & Turks repertoire 2017),  meerdere producties van DJ Merdan Taplak (2012, 2021) en ze zong de soundtrack van Brod Ludaka (2006), een kortfilm van Matthias Lebeer met muziek van Dirk Brossé. Ze zong Nederlandstalige popklassiekers en nieuwe nummers (van o.a. Luc De Vos, Bart Peeters, Herman Brusselmans) in Ze kwamen uit het Zuiden van Djamelike (2008) en verder in Geen kwaje vrienden (2017) van Lieven Tavernier, in het project Koenseer in de Fransen Theejoater (2018) van Dirk Brossé en Luk De Bruyker, in Peace to the World (Wim Opbrouck/Gonewest 2018), in België, dat zijn Wij (2017) met Binti, begeleid door het Nationaal Orkest van België o.l.v. Dirk Brossé en in vele andere projecten (zie discografie).

Ze werkte mee aan diverse theater- en muziektheaterproducties. Ze componeerde voor en zong mee in Gloria, een project van LOD en Dick van der Harst (CD GLORIA 2007), in Neeland (2014-2015), een muzikale monoloog van Nic Balthazar (met Philippe Malfeyt en Vardan Hovanissian), en in de librettolezing Mitridate (2016), bij WALPURGIS.  Voor Wouter Van Looy en Zonzo Compagnie maakte ze het totaalspektakel NOMAD Turkije (2015) (Big Bang festival). Ook de muzikale vertellingen Moeders van de stilte (2016) en Wolkenkinderen (2018) van auteur en psychologe Birsen Taspinar creëerde ze mee, samen met bassist Henk De Laet en kanun speler Osama Abdulrasol. Bij NTgent zong, componeerde en acteerde ze in de productie Sneeuw (2016-2017) (regie Luk Perceval, dramaturgie Steven Heene). Ze was lid van de RvB van NTgent (2017-2020).

In 2005 en 2006 zong ze in het programma De Rechtvaardige Rechters (met Jo Van Damme) op Canvas gezongen. Ze presenteerde in 2009  het wereld muziekprogramma ‘Hemel en Aarde’ gepresenteerd op Klara.

Ze heeft in 2019, samen met tenor Thomas Blondelle, als soliste de Canto General gezongen. Gecomponeerd door Mikis Theodorakis, op tekst van Pablo Neruda, met deCHORALE (o.l.v. Paul Dinneweth) en orkest (o.l.v. Frank De Wolf) in deSingel.

Ze werd genomineerd voor een Silver Horse Award in 2011 voor haar werk als muzikante in Europa met Turkse roots en heeft zelf meerdere malen in jury’s en commissies gezeteld, o.a. uitreiking Cultuurprijzen van de Vlaamse Gemeenschap in 2005 en 2009 voor wereldmuziek, juryvoorzitster Imagine Festival (jeugd en muziek Vlaanderen) 2012 en 2013, jurylid Silver Horse Awards samen met juryvoorzitter Zülfü Livaneli, jurylid zangwedstrijd O Ses Benim (2019) en ze was verder ook lid van de Beoordelingscommissie Muziek Vlaamse Overheid (2009-2015). Verder was ze panellid in de Koningin Elisabethwedstrijd Voice 2018.

Comments are closed.