Mazzmusikas (112)

door Dani Heyvaert 

Wie het wereldje van de folk in dit landje zo’n beetje volgt, zal niet helemaal met de ogen gaan knipperen bij het lezen van de namen van de groepsleden van dit vanuit Gent opererende trio: de Turkse zangeres Melike Tarhan is bekend van onder andere Olla Vogala en Dick van der Harst, Osama Abdulrasol komt uit Irak, werd een meester op de qanun (de klassieke Egyptische harp) en was bij ons, naast zijn eigen groep, al te horen bij Oblomow en Les Ballets C. de la B. Cellist Lode Vercampt heeft een curriculum waar onder meer I Fiamminghi, Prima la Musica, Gorki, Dirk Blanchard en Catherine Delasalle in voorkomen.

De tien liederen op deze cd zijn eigenlijk op muziek gezette dromen. Dromen van Zumurrude, één van de mooie prinsessen uit de sprookjes van 1001 nacht. Liggend op haar sofa, droomt zij van de liefde. Heerlijke, romantische poëzie, waar je niet één woord van begrijpt, maar waar je wel meteen door geveld wordt. Dat heeft alles te maken met de manier waarop de plaat is gemaakt: puur en helemaal puur akoestisch. Dat geeft alle ruimte aan stem en instrumenten die volop de gelegenheid krijgen met elkaar te versmelten en op die manier drie culturen te vermengen tot één, bijzonder fraai nieuw muzikaal gegeven. Hoezeer de achtergronden van de drie muzikanten ook verschillen, de taal van de muziek is absoluut en universeel, zoveel is duidelijk.

Resultaat is een verstillend, adembenemend mooi liederensnoer, waar je maar één keer hoeft naar te luisteren om er blijvend aan verknocht te zijn. Hoe mooi verlangen en verdriet kunnen zijn… je houdt het niet voor mogelijk, tot je deze plaat gehoord hebt. Ze kwam een tikkeltje te laat ons huisje binnengewaaid om in aanmerking te komen voor ons eindejaarslijstje van 2008, maar dat is verder geen probleem: deze zuivere pracht vindt zeker haar weg naar de oren van al wie luisteren wil.

Bookmark the permalink.

Comments are closed.